Het was 10 april 2020. Ik was gevallen. Ik was met mijn kleinzoon aan het wandelen na het eten en ik zeg: “Kijk eens wat een leuk katje in het raam daar!” En opeens lig ik op de grond. Er stonden daar wat boompjes en door die wortels zijn de stenen omhoog gekomen. En daar ben ik kennelijk overheen gevallen. Toen is mijn kleinzoon opa en papa gaan roepen. Die kwamen er meteen aan en wilden me optillen. Maar ik zei: “Doe maar niet! Het voelt niet goed.” Toen hebben ze de ambulance gebeld. En zo ben ik naar het ziekenhuis vervoerd.
Ik moest daar meteen blijven en zou de volgende dag al geopereerd worden. Ik bleek mijn heup gebroken te hebben. Afgelopen donderdag ben ik weer geopereerd. Toen hebben ze de pinnen eruit gehaald. Daar had ik het hele jaar alleen maar pijn en last van gehad. Ik mag er nu twee weken niet op staan en daarna moet ik gaan revalideren.
Ik ben toen in contact gekomen met Anuschka van der Wulp van Pals. Zij heeft mij echt uitstekend geholpen. Op een gegeven moment moest ik een paar nieuwe schoenen hebben want zonder liep ik helemaal scheef. Dan zei ze: “Nou, dat bonnetje moet je gewoon inleveren.” Zo heeft ze er eigenlijk alles aan gedaan zodat ik zo min mogelijk aan mijn hoofd had. Ja, ze heeft me echt heel goed geholpen. Zeker!
Het is nu nog steeds pijnlijk. Ik heb er best nog veel last van. Maar ja, het is ook nog maar net gebeurd die operatie. En ik moet zeggen dat ik minder pijn heb dan vorig jaar. Dat wel. Maar toen zaten die pinnen er natuurlijk nog in.